STARA MATURA

sydney

A powiedzcie mi, jak Wasi rodzice reagują na waszą sytuację życiową? Niby jesteśmy dorośli, ale gdybym zaczęła studiować, rodzice na pewno pomagaliby mi jakoś finansowo, ale ja czuję że powinnam już się od nich odłączyć. Tylko kurcze, za co żyć... Teraz mam skończone 2 kierunki, więc taka kolej rzeczy, że zaczynam szukać pracy. Ale ja się szybko wypalę. O moich pragnieniach / planach medycznych nikt nie wie... A ja się duszę. Nawet nie wiem, jaka byłaby reakcja. A może by się ucieszyli??

Alexis

Sydney, a można spytać jakie kierunki skończyłaś? Co do rodziców to ja mieszkam tylko z mamą, która na początku była przeciwna, a bo jestem już w takim wieku że powinnam pracować, że wszyscy moi znajomi już sobie ułożyli życie itp. itd. ale po czasie oswoiła się z tą myślą jakoś Smile

Co do finansów to nie mogę wiele wymagać od mamy bo samej jest jej ciężko, więc na pewno musiałabym jakoś sobie dorobić w wakacje np. plus oszczędności które mam, o tym na razie nie myślałam, bo to już dalsza sprawa. Najpierw trzeba się dostać jakoś... Sądzę, że rodzicom powinnaś powiedzieć. Co do odłączenia, u nas w społeczeństwie jest jakaś taka presja żeby jak najszybciej się usamodzielniać... Nie jest to złe, ale też nie zawsze dobre. Jeśli rodzice mają możliwości i wykazują chęć pomocy to przecież zawsze możesz sobie jakoś dorobić i wtedy nie będziesz mieć wyrzutów sumienia że znów utrzymują Cię kolejne lata. Np. możesz zacząć odkładać już teraz póki jeszcze się nie dostałaś a potem korzystać z tego jak już będziesz na lekarskim w ten sposób zmniejszą się koszty dla rodziców. Tak czy inaczej życzę powodzenia w kolejnej rekrutacji:) A do jakich miast startujesz??? Smile

sydney

Ja skończyłam nieszczęsne zarządzanie niestety... A potem na dokładkę kolejny ekonomiczny kierunek... Aż się niedobrze robi, gdyż zawsze sobie mówiłam - nigdy w życiu na zarządzanie Sad

Co do miast, to nie wiem jeszcze. Ja nawet nie wiem czy w ogóle...

sydney

A jeszcze coś...
Dzisiaj wywołało to jeden z pierwszych uśmiechów na mojej twarzy:

Zobaczcie:
[link widoczny dla zalogowanych]

marcinnek

Świetny link Smile

A co do rodziców, to moi na szczęście mnie wspierają i nie patrzą krzywo na to, że chcę koniecznie to studiować.

sydney

A ile masz lat marcinnek? Tak z ciekawości pytam. Smile

Gratuluję osiągnięcia jednego z Twoich celów Smile

nati

Sydney, ja jestem w takej samej sytuacji jak Ty i czuję się tak samo. W tym roku po raz pierwszy podeszłam do egzaminów. Ale zdecydowałam się niestety na ten krok zbyt późno i nie miałam za dużo czasu na naukę. Oczywiście nie dostałam się nawet na wieczorowe.( tylko 20 miejsc było). A od dawna marzy mi się stomatologia. Nie wiem czy będę próbowac za rok, bo mam już 26 lat. Ale wiem jedno, że tak naprawdę nigdy nie będę szczęśliwa w życiu jeśli nie spełnię swojego marzenia. Tylko nie wiem czy mam jescze tyle siły żeby do tego dążyc. Gdybyś chciała pogadac to podaję Ci mój adres mailowy [link widoczny dla zalogowanych]

uljur

Drodzy forumowicze. Very Happy

Nigdy sie jeszcze nie wypowiadałam na forum, ale czytam wasze posty regularnie. Piszecie, że macie po 26 lat i to juz chyba za poźno na studiowanie....hm....ja mam 28 i juz skończone studia, ale za rok zdaje na stomę na WUMie i nic mnie przed tym nie powstrzyma. Smile

Uczę się, chodzę na korki i kieruję się motto: nigdy nie jest za późno na marzenia!!! Pozdrawiam.

Anusia

Popieram w całej rozciągłości!!! Very Happy

marcinnek

uljur

A dlaczego aż tam? Smile

Pewnie w Warszawie się trudno dostać, ale nie mam za bardzo możliwości zdawać w innym mieście i nawet nie chcę. Innej możliwości nie przyjmuję, tylko Warszawa Smile

sydney

Ale kolega radzi Ci jedynie zdawać tam egzamin, nie studiować. Ktoś wcześniej pisał o niesprawiedliwości na egz. wstępnych w Wawie...

marcinnek

uljur

Ok Sydney już rozumiem. Ciągle zapominam o tych ,,nowoczesnych'' możliwościach, które każdemu dają szansę Smile

Zdajesz tam, studiujesz w innym miejscu. A co do WUMu to hm.... zdawałam tam egzamin na inny kierunek, dostałam się, ukończyłam ze śr.4,7, i nie powiem, ale słyszałam o różnym sprawdzaniu egzaminów. Jednak z pewnością mogę stwierdzić, że jeśli ktoś umie to się dostanie. Ostrzej traktują małe błędy i potrafią nie zaliczyć zadania. Ma to związek z renomą i wysokim poziomem uczelni. Mój mąż miał 299 pkt i tylko 1 błąd. Ukończył stomę z wyróżnieniem. Jest dla mnie podporą i namawia mnie na studia. Także nauka, nauka i jeszcze raz nauka. Smile

sydney

ojej, Twój mąż to prawdziwy geniusz Smile

Fajnie, że masz w nim podporę. Pozazdrościć tylko.